Artykuły o św. Dominiku Savio

Nie mogę wyświetlić zawartości prawej kolumny

Przesłanie Przełożonego Generalnego Ks. Pascual Chaveza z okazji 150. rocznicy śmierci św. Dominika Savio

Drodzy Współbracia Salezjanie
Drodzy Bracia i Siostry Rodziny Salezjańskiej,
Drodzy Młodzi!

Pragnę skierować do was wszystkich szczególne przesłanie w tym dniu, w którym wspominamy 150. rocznicę śmierci Dominika Savio. Jest on dla nas wszystkich jednym z najpiękniejszych owoców duchowości salezjańskiej. Tak więc z radością chcemy o nim pamiętać i wzywać go przy tej szczególnej okazji.

Jeszcze jesteśmy pełni wdzięczności za to, co Pan dał nam przeżyć w roku 2004, gdy obchodziliśmy 50. rocznicę jego kanonizacji. Pielgrzymka jego relikwii przez Włochy, Hiszpanię i Liban była okazją do głębszej refleksji nad wezwaniem do świętości, nad bogactwem duchowości salezjańskiej i nad ważnością wychowania, które koncentruje się na integralnym rozwoju naszej młodzieży.

Dzisiaj nasza wdzięczność względem Pana odnawia się w modlitwie kontemplacji, obejmującej to wszystko, co Pan zechciał zdziałać w krótkim życiu tego wielkiego, młodego świętego, i w zadaniu bycia wychowawcami według serca ks. Bosko, tak więc i bycia zdolnymi do towarzyszenia naszym młodym na ich drodze życia i świętości.

Tak więc piszę do was, Drodzy Salezjanie:
Znajdujemy się u progu nowej Kapituły Generalnej, poprzez którą chcemy odnowić w nas duchowy program ks. Bosko: Da mihi animas caetera tolle. Są to słowa, które pragniemy na nowo ożywić i przyswoić wewnętrznie, i które wskazują na konieczność całkowitego oddania siebie samych Panu i posłannictwu, jakie nam powierzył. Ofiarując wszystkie nasze siły, wykorzystując wszystkie nasze możliwości, wyzwalając całą naszą kreatywność, będziemy, jak ks. Bosko, ludźmi zdolnymi darować życie, zwłaszcza “życie Boże”. Na tym polega pełnia życia, która sprawia, że nasze dzieci i młodzież są w stanie nie tylko przeżywać harmonijny rozwój w wymiarze wszystkich swoich możliwości ludzkich, ale także – angażować się, otwarcie i radośnie, w pełne przeżywanie ewangelicznych wartości, które oświecają i czynią znaczącym każde doświadczenie ludzkie.

Dominik, prowadzony przez ks. Bosko, stał się świętym, pielęgnując zażyłą przyjaźń z Panem Jezusem i Maryją, dostrzegając swoje zadanie w codziennych obowiązkach jako odpowiedź na wolę Bożą, służąc swoim kolegom z wielkim duchem poświęcenia i z miłością, zdolną zrodzić radość i przylgnięcie do dobra.

Dla nas, moi drodzy, ta data jest jak nowe “wezwanie powołaniowe”. Być dla młodych tym, kim ks. Bosko był dla Dominika Savio. Przewodnikami zdolnymi do prowadzenia w kierunku najwznioślejszych celów, w kierunku pełni życia, w kierunku radości i świętości.

Piszę do Was, Siostry i Bracia Rodziny Salezjańskiej, konsekrowani i świeccy:
Wielkim dziedzictwem, wspólnym dla nas wszystkich, jest ks. Bosko. On jest “wielkim korzeniem” naszego charyzmatu salezjańskiego. Z niego biorą swój początek “liczne grupy apostolskie, które w różny sposób pracują dla zbawienia młodzieży” (Konst. sdb art. 5). Sposobem apostolskim, który jednoczy nasze posłannictwo jest zaangażowanie na rzecz wychowania.

Dzisiaj wyzwanie wychowawcze staje się coraz większe i wymagające zaangażowania. Nie możemy pozostać obojętni wobec stałych trudności i ubóstwa w krajach rozwijających się; wobec przerażających warunków socjalnych, panujących w szerokich warstwach dzieci i młodzieży, którzy żyją na marginesie bogatych metropolii; wobec ubóstwa duchowego milionów młodych, którzy, chociaż żyją w kontekście dobrobytu, są zdezorientowani pod względem duchowym i moralnym. “Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza” (Mk 6,34). Patrzymy na tych młodych oczyma Jezusa i oczyma ks. Bosko, i przyjmujemy ich wołanie o pomoc. Jesteśmy wezwani, by pracować z większym zaangażowaniem na rzecz wychowania. Jesteśmy wezwani, by “pracować razem”, by odkryć, w duchu aktualności i nowej żywotności, to wielkie “narzędzie wychowawcze”, które wszystkim nam przekazał – “System Prewencyjny”. Składają się nań elementy proste, zasadnicze, które sam ks. Bosko wcielił w swoje życie i które pozwoliły mu ukształtować pokolenie świętych wśród swoich chłopców.

Drodzy, niech wspomnienie Dominika Savio ożywi w nas zaangażowanie wychowawców, którzy pracują “razem” na rzecz wspólnego programu apostolskiego. «Bądźcie zawsze w stanie odpowiedzieć na stare i nowe pytania ludzi młodych, bez niepewności i zagubienia. Proponujcie im konkretny program życia, jak to uczynił ks. Bosko względem Dominika Savio. Pomóżcie dzieciom i młodzieży przyjąć życie jako dar i żyć nim w prawdziwej wolności i radości. Powiedzcie im, że siłą i gwarancją ich rozwoju jest przyjaźń z Jezusem, przeżywanie doświadczenia bliskości Boga. I w końcu, wychowujcie ich do otwierania się na odpowiedzialność, na służbę, na solidarność, na miłość» .


Piszę do Was, Dzieci i Młodzieży:
Zawsze byliście wielką pasją apostolską ks. Bosko. Dla was spalił się on aż po ostatnie tchnienie. Wy jesteście dzisiaj, jak nigdy przedtem, w moim sercu i jesteście “motywem życia” tych, którzy angażują się w posłannictwo salezjańskie. Piszę do was, ponieważ znam “wasz głód” prawdziwych propozycji. Piszę do was, ponieważ znam “wasze pragnienie” głębokiej radości. W tym dniu, w którym wspominamy 150. rocznicę śmierci Dominika Savio, zachęcam was do spojrzenia na tego człowieka młodego, który poprzez swoje życie chce być prawdziwym wzorcem dla was wszystkich. On czyni was uczestnikami swoich tajemnic.

Pierwszą z nich jest bycie zdolnym do opowiedzenia się za wielkimi ideałami. Przede wszystkim pozwólcie się posiąść pragnieniu życia chrześcijańskiego wysokiej jakości. Oznacza to wyraźne włączenie w wasz program życia celu i woli stania się “świętymi”. Było to wielkim pragnieniem Dominika Savio; niech będzie ono także pragnieniem pielęgnowanym w sercu każdego z was.

Drugą tajemnicą, której Dominik was uczy, to to, że nasze życie chrześcijańskie jest stale “uzdrawiane i odnawiane” przez Sakrament Pojednania i umacnia się, gdy karmi się “Panem Życia” w Eucharystii. Na przekór każdej trudności możemy pozostać mocni, żyjąc w prawdziwej relacji przyjaźni z Panem Jezusem poprzez życie sakramentalne. Na tej drodze życia chrześcijańskiego Maryja, jako Niepokalana, jest z nami, aby wskazywać piękno tego, co jest dobre, sprawiedliwe, czyste, łagodne, godne chwały, a jako Wspomożycielka wspomaga nas i chroni w trudach naszej drogi.

Trzecią tajemnicą jest dawanie odtąd życia innym. Bycie prawdziwymi “bojownikami dobra”, zaangażowanymi w służbę, nosicielami nadziei i radości. Zawsze gotowymi na wszystko, aby przyczyniać się do wzrostu dobra i zwalczać zło, właśnie tak, jak czynił to Dominik Savio. Czy będziecie zdolni do tego wszystkiego? Ja jestem tego pewien, ale stanie się to pod jednym warunkiem: że będziecie umieć wybrać przewodnika, który wam będzie towarzyszył na waszej drodze. Drodzy, wybierzcie “waszego ks. Bosko” ! Tak zrobił Dominik i jego życie wydało obfite owoce, które wszyscy znamy. Ja ze swej strony, jako następca ks. Bosko, jestem blisko was, dodaję wam odwagi i codziennie pamiętam o was w modlitwie.

Drodzy, kończę, wzywając was powtórnie do wdzięczności wobec Pana, który w Dominiku Savio dał nam wspaniały przykład tego, jak świętość może stać się powszechnym powołaniem, drogą możliwą dla młodych, darem, dzięki któremu mogą wzrastać i dojrzewać w bliskości osób głęboko duchowych, przenikniętych wychowawczą pasją naszego Drogiego Ojca, Ks. Bosko”.

W tym dniu łaski wszystkich Was serdecznie pozdrawiam i zapewniam o pamięci w modlitwie.